Art. 11a. 1. Jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania.
2. Sąd rozpoznaje sprawę w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) o postępowaniu nieprocesowym. Postanowienie zapada po przeprowadzeniu rozprawy, która powinna odbyć się w terminie jednego miesiąca od dnia wpływu wniosku. Staje się ono wykonalne z chwilą ogłoszenia i może być zmienione lub uchylone w razie zmiany okoliczności.
3. Do wykonania obowiązku orzeczonego na podstawie ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika.

Pierwszym warunkiem uruchomienia procedury eksmisji sprawcy przemocy na podstawie ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. – o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie jest „wspólne zamieszkiwanie” osoby stosującej przemoc i ofiary tej przemocy.

 
Kogo można eksmitować na podstawie w/w ustawy?

 
Członka rodziny oraz inną osobę wspólnie zamieszkującą lub gospodarującą. W zakresie pojęcia członka rodziny ustawa odsyła do definicji przyjętej w kodeksie karnym tj. małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu.

 
Często okazuje się, że lokal, w którym zamieszkuje kobieta dotknięta przemocą należy do jej męża lub konkubenta. Niestety kobiety, pozostając w błędnym przeświadczeniu, iż nie mogą pozbyć się swojego kata z mieszkania nie występuje do sądu z pozwem o eksmisję sprawcy przemocy. W sprawach o eksmisję sprawcy przemocy tytuł prawny do lokalu nie ma znaczenia. Tzn., iż sąd może orzec eksmisję sprawcy przemocy bez względu na to, jaki posiada tytuł prawny do mieszkania ( prawo własności, najem).

 
Warunkiem wszczęcia postępowania sądowego jest wniosek osoby dotkniętej przemocą. Zatem wniosku takiego nie może złożyć inna osoba, np. świadek przemocy lub osoba jedynie wspólnie z ofiarą zamieszkująca w stosunku, do której przemoc nie jest stosowana. Nie jest także możliwe podjęcie stosownego postępowania przez sąd z urzędu.

 

Sądem właściwym do rozpoznania wniosku o eksmisje jest sąd rejonowy miejsca zamieszkania wnioskodawcy.

 
Ustawodawca mając na uwadze konieczność jak najszybszego rozpoznania sprawy wskazał, iż rozprawa winna odbyć się w ciągu miesiąca od wpłynięcia wniosku.

 
Postanowienie sądu zobowiązujące sprawcę przemocy do opuszczenia lokalu jest wykonalne już z chwilą ogłoszenia, a więc jeszcze przed jego uprawomocnieniem.

 
Możliwość nałożenia obowiązku opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym przez sprawcę przemocy w rodzinie przewidują także przepisy prawa karnego i postępowania karnego, ale o tym innym razem.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Copyright © All right reserved.